Bu aralar pek bir yalnız hissediyorum kendimi,çevremdekiler çok basit geliyorlar bana,Hissedemiyorum varlıklarını,ya da hissetmekte güçlük çekiyorum.Kimse kalemim kadar sadık değil bana,kimse kalemim gibi olamıyor.Her yazdığımda Bir o yana Bir bu yana savruluyor,tıpkı yalnızlık gibi.Kalemim de Hissediyor bu aralar yalnızlığı dertleşemiyoruz artık eskisi gibi.O bir Köşeye kurulmuş Gözlerimin içine bakıyor,o baktıkça ben daha yalnız hissediyorum kendimi.Anlamıyorum aslında bu geri dönüş çabalarını.Hayatta herşey Yaşamak için biliyorum.Nedir bu Sitem ? bilemiyorum.Fazla Hızlı gelişiyor herhalde herşey.Nazımın dediği gibi '' Ayrılık demir Çubuk gibi sallanıyor hava da çarpıyor yüzüme yüzüme Sersemledim.'' acaba bende sersemledim mi bilemiyorum.Bakıyorum olanlara,izliyorum olayları gökyüzünden.İfade edemiyormuydum kendimi,yoksa anlamıyormuydu hayat denilen nankör varlık beni.Gözlerim,mavi,hafif bulutlu gökyüzünde dolaşıyor,aklım ise hep aynı şeyde.Yalnızlık Binlerce insanın olduğu yerde herkesin,herkesleşmesimiydi,yoksa Herkes tarafından unutulma korkusumuydu?Şehrimi bile garipsiyorum artık,ışıldıyan sadece beton yığınları vardı.Herkes aynı dert peşinde,kimimiz okumak,kimimiz okutmak,kimimiz doyurmak,kimimiz ise sadece yemek derdindeydi acizce.Herkes Farklı oynuyordu insanoğulunu.Oysa ki Herkes Aynı soydan gelmemişmiydi ? Yoksa Sahiden Bizi Leyleklermi getirmişti ? Bunalmıştım,Aklımda bir hayli karışmıştı yine.Derken Hafif Bulutlu bu günde Bir kuş kondu balkonuma,yuva yapma derdindeydi,sığınacak kuruluk arıyordu.Bende kalemimle dertleşiyordum.Bir süre bakıştık,donuk öylece  duruyordu orada.Tanıtmak istedim kendimi.Korktu,uçuverdi birden.İrkildim,Acaba ben gerçekten korkunçmu gözüküyordum?Bu yüzden mi yalnızdım?Yalnızlığın Bile Yalnız olduğu bu günde yağmur taneleri inmeye başlamıştı bile.Acaba Onlarda yalnızmıydı ? Mutluzlarmıydı Bulutlardan ayrıldıkları için ? yoksa Hala gökyüzünü mü düşünüyorlardı.Gökyüzüne baktım,ağlıyordu sanki hafifçe.Güneş batmak üzereydi.Bu yüzden olmalıydı üzütüsü.Yalnızlığın bile yalnız olduğu bu günce güneş Bile yalnızdı.Bende Yalnızdım.Bulutlar,Gökyüzü,güneş,yağmurlar hepsi yalnızdı.Fakat birden Birşey oldu ve güneş tekrar belirdi gökyüzünde,rengarenk bir öpücük bırakıp ağır ağır batıyordu yeniden.Gülümsedi Gökyüzü.Bulutlarda yağmuruna kavuşmulardı.Fakat ben Hala daha Yalnızdım.